Socjalistyczna Partia Indonezji

• Socjalistyczna Partia Indonezji była partią polityczną w Indonezji w latach 1948–1960, kiedy została zakazana przez prezydenta Sukarno. Filozofia partii opierała się na fabianizmie z elementami marksistowskiej analizy społecznej. Charakterystyczny dla partii charakter socjalizmu miał charakter indonezyjski. Podkreślił potrzebę modernizacji, rozwoju gospodarczego oraz racjonalnego planowania i organizacji, jednocześnie przeciwstawiając się skrajnemu nacjonalizmowi i nastrojom anty-zagranicznym. Zaakceptował potrzebę kapitału zagranicznego, ale liderzy partii skrytykowali to, co postrzegali jako zbyt ostrożną politykę zagraniczną gabinetu Hatta i silny wpływ Stanów Zjednoczonych na to. Stanowczo sprzeciwiali się stronnictwu partii ze Stanami Zjednoczonymi lub Związkiem Radzieckim. Zamiast budować poparcie wśród mas, partia dążyła do rozwoju dobrze wyszkolonego grona członków. Miał znaczący wpływ wśród biurokratów wysokiego szczebla i kierownictwa armii. Sułtan Hamengkubuwana IX i Nasution nie należeli do PSI, ale mieli z nim silne nieformalne powiązania.

Ideologie:

• Demokratyczny socjalizm

Zasady:

• Zobacz pełną listę 73 zasad dla Socjalistyczna Partia Indonezji